Ashtanga Vinyasa Yoga

Ashtanga Joga jest formą Hatha Jogi i wywodzi się z Sutr Patańdżalego. Tradycja tej metody związana jest z profesorem T. Krishnamacharya, którego uczniem był Sri Pattabhi Jois.

Sri Krishna Pattabhi Jois był indyjskim nauczycielem jogi i uczonym w sanskrycie. Opracował on i spopularyzował styl jogi vinyasa (płynnych przejść pomiędzy asanami) znany jako Ashtanga Yoga.

W 1948 r. Jois założył Ashtanga Yoga Research Institute w Mysore w Indiach, w którym uczył studentów prawie aż do swojej śmierci.

Ashtanga jest jogą dynamiczną, ponieważ ruch podąża tu bezpośrednio za oddechem. Sprawia to, że ciało pracuje w pełnej harmonii, a praktykowanie przynosi niezwykłe efekty.

System Ashtanga Jogi pozwala dopasować praktykę do indywidualnych możliwości każdego człowieka, bez względu na jego kondycję fizyczną, siłę, elastyczność, wiek czy też przeszłe (ale już wyleczone) kontuzje – Ashtanga Joga jest dla każdego!

Ścieżka jogi

„Asto” (pierwszy człon słowa „Ashtanga”) oznacza osiem – podkreśla on ośmiostopniowość tej odmiany jogi. Składają się na nią:

• yamy – zasady moralne
• niyamy – praca nad sobą
• asany – pozycje, ćwiczenia fizyczne
• pranayama – rytmiczna kontrola oddechu
• pratyahara – kontrola zmysłów
• dharana – koncentracja
• dhyana – medytacja
• samadhi – urzeczywistnienie jaźni

Dobrze wykonywana praktyka prowadzi do doświadczenia wszystkich wymienionych, następujących po sobie punktów – aż do samadhi, czyli oświecenia.

Należy jednak podkreślić, że nie każdy przechodzi przez wszystkie stopnie – nie jest to konieczne. Osoby, które traktują jogę głównie jako zestaw ćwiczeń rozciągających, wzmacniających bądź relaksujących skupiają swoją uwagę na trzecim stopniu, czyli na asanach.

Asany

Asany reprezentują fizyczny aspekt praktyki.

Ashtanga skupia się głównie na trzecim (asany) i czwartym (pranayamy) stopniu ścieżki jogi. Składa się z kilku serii asan – wszystkie zaczynają się od Powitań Słońca, a następnie przechodzą do sekwencji stojącej. Następna sekwencja, zwana główną, zależy od serii (w większości są to pozycje siedzące). Ostatnią sekwencją (sekwencją końcową) są pozycje odwrócone.

Wszystkie serie bazują na technice oddychania ujjayi, użyciu zacisków mięśniowych w ciele zwanych bandhami, skupieniu wzroku dristi (czyli patrzeniu z uważnością w konkretny punkt) oraz ruchu ciała vinyasa.

Cztery podstawowe elemeny Asan

Oddech

Ujjayi, czasami zwany oddechem zwycięzcy, jest bardzo ważnym elementem praktyki. Jego zadaniem jest nadanie odpowiedniego rytmu i umożliwienie płynnych przejść pomiędzy asanami.

Zacisk mięśniowy

Bandha to ośrodek energetyczny w ciele człowieka, którego aktywowanie ma pomóc między innymi w kontroli oddechu. W ashtandze istnieją trzy najważniejsze bandhy, które pozwalają dobrze rozprowadzić energię podczas praktyki:

• Mula Bandha
• Uddiyana Bandha
• Jalandhara Bandha

Prawidłowe wykonanie bandhy polega na odpowiednim ułożeniu ciała w zdefiniowanej pozycji i spięciu właściwych mięśni – wymaga to dość dużej świadomości ciała, oraz w początkowym etapie nauki pomocy nauczyciela.

Skupienie wzroku

Dristi – postrzeganie, czyli skupione spojrzenie, jest środkiem do rozwijania skoncentrowanej intencji. Występuje dziewięć tradycyjnych miejsc skupienia wzroku:

• nos – nasagrai-dristi
• punkt nad głową – urdhva-dristi
• trzecie oko – ajna-chakra-dristi
• dłoń – hastagrai-dristi
• kciuki – angustha-madyai-dristi
• prawa strona – parsva-dristi
• lewa strona – parsva-dristi
• pępek – nabi-dristi
• stopa – padayoragrai-dristi

Dristi odnosi się do piątego stopnia jogi (pratyahara) dotyczącego kontroli zmysłów, a także szóstego (dharana) odnoszącego się do koncentracji.

Ruch

Vinyasa, w dosłownym tłumaczeniu ruch. Może on być wewnętrzny – oddech, bądź zewnętrzny – płynne przejście pomiędzy asanami. W tradycyjnej praktyce vinyasy są wariacjami opartymi na motywie Powitania Słońca, który jest punktem wyjścia do praktyki wszystkich ruchów.

Powitanie Słońca

Korzyści

Ćwiczenia fizyczne w Ashtandze są płynne i dosyć wymagające. Ich regularne praktykowanie zwiększa siłę oraz elastyczność mięśni i ścięgien. Z uwagi na kluczową rolę oddechu zwiększa się dotlenienie organizmu, a praca serca ulega poprawie. Największą korzyścią jest przyjemność osiągana podczas wykonywania kolejnych asan, co ma bardzo pozytywny wpływ na psychikę, ułatwia radzenie sobie ze stresem i pomaga osiągnąć wewnętrzny spokój.

Ashtanga może stać się życiową drogą, która zapewnia kontrolę nad ciałem i skupienie umysłu.